خانوم دکتر

چقدر حرف قشنگی زد....گفت زنگی خیلی زیباست و خوش میگذرهگفت کاری رو انجام بده که بهش علاقه داری....شغلت رو چیزی انتخاب کن که دوست داریگفت به خنکی آب توی گرما فکر کن....درکش کن .....بهش توجه کن....ببین چقدر خوبهگفت به ایستادن کنار بخاری گرم فکر کن.....به غذایی که میخوری....اصلا یه سنگ را لمس کن....اون رو حس کن.....همه ی چیزهای اطرافت رو.....سعی کن لمسش کنی و از درک بودنش حس وجودش را ببری...اصلا گاهی بگذار سردت بشه تا لذت گرمای بخاری تو زمستون را بفهمی....ارزش چیزای زندگیت رو متوجه بشی و بهت خوش بگذرهحالا دور از خونه هستم....نوشتم که یادم بمونه چقدر نبودن خانواده در کنارم نمود میکنه....نوشتم که وقتی پیششون هستم درک کنم زندگی با وجودشون را.... خانوم دکتر...

املا مینویسم....کم غلط هم نیست....اما دو راه دارم: یا باهر آنچه دقت دارم بنویسم اگر چه بی غلط نباشد.....یا ننویسم و بی خیال دنیا بشوم و لذت تمام نوشتنهایی که شاید گاهی یک لبخند بر لبانی بنشاند

چقدر از زمین خوردن بترسم؟!

خانوم دکتر...

گوشیم زنگ میخورد....شماره ای ناشناس....با تردید بی صدایش میکنم و زل میزنم به مرد میانسالی که روبرویم نشسته تا از بیماریش بگوید.....مردم دارند در میزنند و گاهی در را باز میکنند و می گویند چقدر طول کشید....زود ببینش مرد میگوید چند ساعت پشت در نشسته ام تا ده دقیقه بیایم اینجا، بیماریم را شرح دهم....عجب نمیگذارند....این حق ده دقیقه را دارم و الان چند ساعت گذشته و هنوز به عمق این حرف فکر میکنم....چقدر راست میگفت....چقدر باید آن ده دقیقه مفید و ارزشمند باشد که مجبور شده چند ساعت منتظرش بماند....و چقدر باید برای آن ده دقیقه ها ارزش قائل باشم..... خانوم دکتر...

75 بیمار داشتم....ناهار قاضی دیشب گرفته بود....نماز همانجا در اتاق معاینه....و یک چایی....کل استراحت همین بود شاید قرار نبود همه را ببینم....روزی 30 تا کافی ست....اتاق عمل نداشتم....نشستمنشستند 74 بیماری که مدارا کردند.... معطل شدند اما رعایتم را کردند....حتی بعضی ها تشکر کردند... حتی بعد از نماز بیمارم قبول باش گفت یک نفر اما نه....یک نفر چوب خط صبرش پر شد....شد نمادی از همانی که مردم دوست ندارند...بیشتر شرح نمیدهم که دویت دارم در ذهنمان نماند بی انصافانه است اگر به 74 نفر خوبی نکنی، چرا که آن یک نفر خوب نیست! تو با خدای خود انداز کار و دل خوش دار.... خانوم دکتر...